مقایسه اثرات ضدهلیکوباکترپیلوری ریشه شیرین بیان جمع آوری شده از رویشگاه های مختلف ایران

مقدمه: از عفونت های رایج دستگاه گوارش، آلودگی به باکتری هلیکوباکترپیلوری می باشد که منجر به گاستریت، زخم های گوارشی و در نهایت سرطان معده می شود. داروهای شیمیایی بسیاری در ریشه کنی این باکتری به کار می روند ولی مقاومت به بسیاری از داروها و نیز عود مجدد آلودگی از معضلات درمان است. در این میان نقش داروهای گیاهی بسیار با اهمیت است. شیرین بیان یکی از گیاهانی است که در درمان عفونت های هلیکوباکترپیلوری استفاده می شود. این گیاه در مناطق مختلف ایران رویش دارد. بنابراین بررسی اثر گیاه مناطق مختلف ایران بر روی این باکتری حائز اهمیت می باشد. هدف: هدف این تحقیق تعیین میزان حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره ریشه شیرین بیان جمع آوری شده از رویشگاه های مختلف ایران علیه هلیکوباکترپیلوری می باشد تا بهترین رویشگاه گیاه برای بروز اثرات ضد این باکتری معرفی شود. روش بررسی: ریشه های شیرین بیان از 12 منطقه ایران شامل: کرمانشاه، مهاباد، اردبیل، خرم آباد، سرحد فارس، استهبان فارس، قصرالدشت فارس، اکباتان و گنجنامه همدان، نجف آباد اصفهان، سیرجان و کرمان جمع آوری شدند و با استفاده از اتانول 80 درصد عصاره گیری شدند. میزان mic هر عصاره علیه سه نمونه بالینی باکتری هلیکوباکترپیلوری جدا شده از بیماران در حین اندوسکوپی تعیین شد. نتایج: نتایج نشان دادند که حساسیت باکتری های جدا شده از معده افراد مختلف به عصاره های شیرین بیان متفاوت است. در میان عصاره های موردبررسی، عصاره شیرین بیان رویشگاه اردبیل کمترین mic (حداقل ppm 125) را از خود نشان داد و تقریباً تمامی سوش ها به عصاره منطقه مهاباد مقاومت نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از تعیین میزان mic عصاره های شیرین بیان مناطق مختلف ایران می توان گفت مشکل مقاومت به دارو در میان گیاهان دارویی همانند داروهای شیمیایی دیده می شود. به علاوه هنگام استفاده از یک گیاه دارویی در درمان نوع خاصی از بیماری باید به رویشگاه آن توجه نمود تا بهترین اثر درمانی حاصل شود.